Powrót do wyboru dnia

 

I. ŻYCIE DUCHOWE

 

1.      Stały rozwój życia wewnętrznego

 

Słowo Boże:

Słowo, które wychodzi z ust moich nie wraca do mnie bezowocnie, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. (Iz 55,11)

 

Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który (go) uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. (...) Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. (J15,1-5)

 

W naszym życiu – stałe dążenie do rozwijania i pogłębiania życia wewnętrznego

Rozwój i owocność życia duchowego chrześcijanina zależy od jego zjednoczenia z Chrystusem. Zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II dążąc do coraz pełniejszego złączenia z Chrystusem koncentrujemy życie wokół Eucharystii i Pisma św., staramy się również rozwijać ducha modlitwy według łaski i potrzeb każdego (por. DK 5).

 

Sobór Watykański II:

 

Wszyscy chrześcijanie (...) powołani są do życia chrześcijańskiego i do doskonałej miłości. (KK 40)

 

Aby (...) miłość jak nasienie dobre wzrastała w duszy i wydawała owoce, każdy wierny powinien chętnie słuchać Słowa Bożego i wolę Bożą z pomocą Jego łaski czynem wypełniać, uczestniczyć często w Sakramentach, a zwłaszcza w Eucharystii (...) oraz praktykować ustawicznie modlitwę, samozaparcie i wszelkie cnoty. (KK 42)

 

Kościół (...) bardzo troszczy się o to, aby chrześcijanie (...) uczyli się samych siebie składać w ofierze i za pośrednictwem Chrystusa z każdym dniem doskonalili się zjednoczeni z Bogiem i wzajemnie ze sobą, aby w końcu Bóg był wszystkim we wszystkich. (KL 48)

 

Doskonałym wzorem (...) życia duchowego i apostolskiego jest Najśw. Maryja Panna (...), która w czasie życia ziemskiego podobnego do innych, pełnego trosk rodzinnych i pracy, jednoczyła się zawsze najściślej ze swoim Synem i uczestniczyła w całkiem szczególny sposób w dziele zbawienia. (DA 4)

 

Jan Paweł II:

 

                Jezus Chrystus objawia się raz na zawsze jako Krzew Winny, a zarazem objawił swego Ojca jako tego, który uprawia.

                Pragniemy, aby każdy człowiek, każdy chrześcijanin                dojrzewał jako ta Boża uprawa Ojca w Synu, w Chrystusie Zmartwychwstałym. Pragniemy, aby każdy przez taką organiczną więź z Chrystusem przynosił owoc obfity. (Anioł Pański, 5.05.1985)

 

Pragniemy (...) uwielbiać Słowo Boże w duszy Maryi z Nazaretu. Pragniemy uczcić Maryję, na której najdoskonalej wypełniła się ewangeliczna przypowieść oraz proroctwo Izajasza. Słowo Boże posiane w sercu Maryi wydało najwspanialszy owoc.

                Pragniemy zarazem prosić, aby w naszych sercach Słowo Boże wydało owoc wedle słów Chrystusowej przypowieści, ażeby nie wracało bezowocnie, używając porównania Proroka. Modlimy się o zbawczą moc Słowa Bożego w duszach ludzkich, modlimy się o nadprzyrodzony urodzaj serc. (Anioł Pański, 15.07.1984)

 

Spojrzenie na siebie w prawdzie: - z nadzieją w przemieniającą Moc Bożą

 

1.     Czy naprawdę zależy mi na rozwoju i pogłębianiu mojego życia duchowego?

2.     Co robię, by z każdym dniem coraz pełniej jednoczyć się z Bogiem i z bliźnimi?

3.     Jak ożywiam w sobie pragnienie, by moje życie było owocne dla innych?

4.     Czy jestem do głębi przekonana, że bez Boga nic nie mogę, a z Nim mogę wszystko?

5.     Jaką rolę w moim codziennym życiu odgrywa Eucharystia, Pismo św., modlitwa?

6.     Czego uczę się od Matki Bożej w moim życiu wewnętrznym?

7.     Czy naśladując Matkę Bożą ja także poprzez codzienność łączę się z Chrystusem?

 

Chwila modlitwy:

Matko Łaski Bożej, czuwaj nad rozwojem mego życia duchowego.