Powrót do wyboru dnia

II. PEŁNIENIE WOLI BOŻEJ

 

A.     Powołanie

 

5. Osobiste powołanie

 

Słowo Boże:

Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał. (J 4,34)

 

... nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał. (J 5,30)

 

Jahwe wybrał was i upodobanie znalazł w was (...) dlatego, że Jahwe was umiłował. (Pwt 7,7-8)

 

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem (...), abyście szli i owoc przynosili. (Ef 2,10)

 

Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię. (Mk 10,49)

 

W naszym życiu: - realizowanie osobistego powołania sensem i treścią życia

Podstawą realizowania Ewangelii w życiu jest dążenie do wypełniania woli Ojca, który tak wielką miłością nas obdarzył, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi (por. 1J 3,1).

W planach Bożych każdy człowiek ma swoją rolę do spełnienia, każdy jest powołany do wykonania jakiegoś jemu jedynie powierzonego zadania w budowaniu Królestwa Bożego i to stanowi sens jego życia.

Rozpoznawanie, akceptacja i wypełnianie naszego osobistego powołania (woli Bożej względem nas) powinno być treścią naszego życia, jest bowiem naszą odpowiedzią na Bożą miłość ku nam, realizowaniem w praktyce przykazania miłości Boga.

Maryja jest dla nas wzorem w rozpoznawaniu woli Bożej („Jakże się to stanie...” Łk 1,34), jej akceptacji (niech mi się stanie według Twego słowa Łk 1,38) i wypełnianiu jej przez całe życie.

 

Jan Paweł II:

 

Maryja wyprzedza nas swym bezwzględnym „tak” wypowiedzianym wobec Boga, a równocześnie uczy, jak wypowiadać je w warunkach, w których każdemu z nas przyszło żyć. Jej odważne posłuszeństwo, Jej wzrok utkwiony w Chrystusie, Jej życie radykalnie zwrócone ku Bogu i zdecydowane w czynieniu miłosierdzia – i to we wszystkich momentach Jej życia: u Elżbiety, podczas godów weselnych w Kanie, w czasie publicznej działalności Syna, pod Krzyżem, w Wieczerniku – ukazują Maryję jako Matkę chrześcijańskiego powołania i misji. (Watykan, 3.10.1987 – Czuwanie w intencji Synodu Biskupów)

 

Wszyscy też stając się uczniami Chrystusa, jesteśmy powołani, aby przez to stawać się „solą ziemi”, a także „światłem świata”. (Lublin, 9.06.1987 – Homilia)

Mocą Boga, który za sprawą Jezusa Chrystusa działa w nas przez Ducha Świętego, człowiek powołany jest do zwycięstwa nad sobą. Do zwycięstwa nad tym, co krępuje naszą wolną wolę i czyni ją poddaną złu. Zwycięstwo takie oznacza życie w prawdzie, prawość sumienia, miłość bliźniego, zdolność przebaczania, rozwój duchowy naszego człowieczeństwa. (Warszawa, 17.06.1983 – Stadion Dziesięciolecia)

Ewangelia Ośmiu Błogosławieństw może bardziej niż jakikolwiek inny tekst Nowego Testamentu odpowiada na pytanie, jakimi mamy być, aby odpowiedzieć w życiu codziennym swemu powołaniu. (Rzym, 29.01.1984 – w parafii św. Marka)

 

Spojrzenie na siebie w prawdzie: - z ufnością w stałą pomoc Łaski w pełnieniu powołania

 

1.     Czy pełnienie woli Bożej jest na codzień treścią mojego życia?

2.     Czy naprawdę zależy mi na tym, by wypełniać wolę Bożą, a nie moją własną?

3.     Czy troszczę się o wypełnianie woli Bożej nie mniej, niż o środki utrzymania („pokarm”)?

4.     Czy poczuwam się do odpowiedzialności za wypełnienie powierzonego mi przez Boga zadania w budowie Królestwa Bożego?

5.     Czy staram się naśladować Chrystusa w pełnieniu woli Bożej?

6.     Czy wykorzystuję okazje do dobrych czynów?

7.     Czy Maryja jest dla mnie wzorem i pomocą w pełnieniu woli Bożej?

 

Chwila modlitwy:

Maryjo, najdoskonalej pełniąca wolę Boga, wspomagaj mnie na drodze mego powołania.