Powrót do wyboru dnia

 

II. PEŁNIENIE WOLI BOŻEJ

 

A. Powołanie

 

7. Wierność powołaniu

 

Słowo Boże:

Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa. (Łk 1,38)

 

Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona. (1Tes 5,24)

 

Wtedy powiedziałem: oto idę, chcę wypełnić wolę Twą, Boże. (Ps 40(39),8-9)

 

Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła. (Jk 1,25)

 

W naszym życiu:

- akceptacja i wypełnianie woli Bożej w sprawach zasadniczych i codziennych

- sumienne wypełnianie obowiązków

Naszemu powołaniu powinniśmy być wierni, tzn. rozpoznaną wolę Bożą akceptować (fiat) i wytrwale iść za nią, usiłując zachować wytkniętą ogólną linię życia i podporządkowując jej swoje zasadnicze decyzje, gotowi jednak zawsze na wszelkie zmiany, jakich Bóg zażąda. Wolę Bożą mamy wypełniać w naszej codzienności, mamy starać się czynić to ochotnie (nie z bierną rezygnacją) we wszystkich sprawach, jakie niesie dzień, między innymi w sumiennym wypełnianiu obowiązków (rodzinnych, zawodowych, religijnych, społecznych), w stosunku do własnych cierpień (które też stanowią swoiste powołanie), pomocy innym cierpiącym i potrzebującym (modlitwą i w miarę możliwości czynem).

Wierności powołaniu uczymy się od Maryi: wiernej Służebnicy Pańskiej w chwili Zwiastowania i przez wszystkie dni Jej życia.

 

Sobór Watykański II:

 

[Maryja] z wolną wiarą i posłuszeństwem współpracowała w dziele zbawienia ludzkiego. (KK 56)

 

... chrześcijanie będą z dnia na dzień coraz bardziej uświęcać się w warunkach swego życia, wśród swych obowiązków czy okoliczności życia, jeśli z wiarą przyjmą wszystko z ręki Ojca Niebieskiego i współdziałają z wolą Bożą, ujawniając także w służbie doczesnej przede wszystkim tę miłość, którą Bóg świat umiłował. (KK41)

 

Jan Paweł II:

 

Wierność powołaniu, wytrwała gotowość „królewskiej służby” posiada szczególne znaczenie dla wielorakiej budowy wspólnot ludzkich, gdy chodzi o zadania najbardziej zobowiązujące, od których też najwięcej zależy w życiu naszych bliźnich i całej społeczności. (Enc. Redemptor hominis n. 21)

 

Życie Maryi, podobnie jak i nasze, przebiegało dzień po dniu, w wierze, a nie w wizji uszczęśliwiającej. W ten sposób „także błogosławiona Dziewica szła naprzód w pielgrzymce wiary i utrzymywała wiernie swe zjednoczenie z Synem aż do Krzyża” (Lumen Gentium 58). Niech Ona, która uwierzyła, towarzyszy nam na tajemniczych ścieżkach Boga! (Anioł Pański, 22.01.1984)

 

Pragnę dziś mówić o czymś, co powinno się stać istotą waszego (...) ducha Maryjnego. Pragnę mówić o wierności (...). Pierwszym elementem wierności jest poszukiwanie. Maryja była wierna, przede wszystkim wtedy, gdy z miłością zaczęła poszukiwać głębokiego sensu planów, jakie Bóg miał wobec Niej i wobec świata (...). Drugim elementem wierności jest przyjęcie wezwania Bożego. Maryja swoje pytanie zamienia na odpowiedź „fiat” – niech się tak stanie, zgadzam się(...). Trzecim wymiarem jest (...) zgodność życia z przyjętą tajemnicą. Narazić się raczej na niezrozumienie, prześladowanie, niż dopuścić do rozdźwięku między życiem a wiarą. Wierność jednak musi przejść przez próbę bardziej wymagającą. Jest nią wytrwałość. I to jest czwarty wymiar wierności. Bardzo łatwo jest prowadzić życie zgodne z wiarą przez jeden lub kilka dni. Trudno jest natomiast postępować tak przez całe życie. Łatwo jest wykazać zgodność wiary z życiem w chwili entuzjazmu – trudniej natomiast w chwilach udręki. (Meksyk, 1979 – homilia)

 

Spojrzenie na siebie w prawdzie:

 

1.     Czy akceptuję każdą rozpoznaną wolę Bożą?

2.     Czy konsekwentnie i wytrwale dążę do realizowania mego powołania?

3.     Czy jestem gotowy(a) na takie zmiany w moim życiu, jakich Bóg żąda?

4.     Czy potrafię elastycznie i ochotnie zmienić swoje plany, jeżeli Bóg lub dobro bliźniego tego wymaga?

5.     Czy nie ulegam złudzeniu, że w innych warunkach lepiej bym służył(a) Bogu i ludziom? Czy nie narzekam na swoją sytuację życiową?

6.     Czy sumiennie wypełniam swoje obowiązki?

7.     Jaki jest mój stosunek do cierpień własnych, do ludzi cierpiących, potrzebujących?

8.     Czy uczę się wierności od Maryi?

 

Chwila modlitwy:

Panno wierna – módl się za nami.