Powrót do wyboru dnia

 

II. PEŁNIENIE WOLI BOŻEJ

 

C. Wolność i radość ewangeliczna

 

12. Radosna wdzięczność za dzieło stworzenia

 

Słowo Boże:

Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. (Rdz 1,31)

 

Uweselasz mnie, Panie, Twoimi czynami. (Ps 92(91),5)

 

Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie – chwalcie i wywyższajcie Go na wieki! (Dn 3,57)

 

Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonał na ziemi. (Ps 46(45),9)

 

Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! (Ap 15,3)

 

Radujcie się zawsze w Panu. (Flp 4,4)

 

W naszym życiu: - afirmacja stworzeń

Źródłem radości stają się dla nas również wszelkie dzieła Boże, a także ludzkie. Staramy się dostrzegać w świecie dobro i piękno (afirmacja stworzeń).

A zatem: radujmy się zawsze w Panu!

 

Sobór Watykański II:

 

Człowiek (...) może i powinien miłować rzeczy same, jako stworzone przez Boga. Otrzymuje je bowiem od Boga i widzi je niejako spływające z ręki Boga – dlatego je szanuje. Dziękując za nie Bogu – Dobroczyńcy i używając stworzeń, i korzystając z nich w duchu ubóstwa i wolności, wprowadza siebie w prawdziwe posiadanie świata, niby nic nie mając, wszystko posiadając. „Wszystko bowiem wasze jest, wy zaś Chrystusowi, Chrystus zaś Boży” (1Kor 3,22-23) (KDK 37)

 

Jan Paweł II:

 

Kto chce naprawdę odnaleźć samego siebie, musi nauczyć się obcować z przyrodą, bo oczarowanie jej pięknem wprowadza bezpośrednio w ciszę kontemplacji. Różnorodność stworzenia pozwala wytyczyć wiele fascynujących dróg, na których dusza wrażliwa i wierząca bez trudu odnajduje echo owego tajemniczego i najdoskonalszego piękna, którym jest sam Bóg, źródło istnienia wszelkiej „rzeczywistości”. (Santo Stefano di Cadore, 11.07.1993)

 

Odczuwamy pragnienie dziękowania Bogu za wspaniałe Jego dzieła i pragniemy w milczeniu słuchać głosu natury, by nasz podziw zamienić w modlitwę. Te góry bowiem wzbudzają w sercu poczucie nieskończoności i pragnienie wzniesienia umysłu ku temu, co szlachetne. Te wspaniałości stworzył sam Autor piękna. Gdy więc jesteśmy nimi zachwyceni, myślimy, jak bardzo  potężny jest Ten, który to uczynił. (12.07.1987 – w diecezji Belluno)

 

W świetle Maryi Kościół widzi w kobiecie odblaski piękna, które odzwierciedla najwznioślejsze uczucia, do jakich zdolne jest serce ludzkie: całkowitą ofiarę miłości, moc, która potrafi znieść największe cierpienia, bezgraniczną wierność, niestrudzoną aktywność, umiejętność łączenia wnikliwej intuicji ze słowem pociech i zachęty. (Enc. Redemptoris Mater n.46)          

 

Spojrzenie na siebie w prawdzie: - z otwarciem się na wszelkie dobro i piękno podarowane nam przez Stwórcę

 

1.     Czy cieszę się z dzieł Stwórcy? Z osiągnięć ludzi?

2.     Czy dziękuję Bogu za dobro i piękno w świecie?

3.     Czy odnoszę się z szacunkiem do ludzi, przyrody i rzeczy?

4.     Czy korzystam z darów Bożych w duchu ubóstwa i wolności?

5.     Czy staram się dostrzegać wokół siebie to, co dobre, radosne, piękne? Czy raczej zwracam uwagę na to, co złe, bolesne, brzydkie?

6.     Jak wygląda moja radość na co dzień – radość we wszystkim i mimo wszystko?

 

Chwila modlitwy:

Matko Najśliczniejsza, pomóż nam dostrzegać stworzone przez Boga piękno i cieszyć się nim!

Ucz nas też wielbić Boga dziełami rąk ludzkich!