 |
IV. CHRZEŚCIJAŃSKIE
PRZEŻYWANIE CIERPIENIA
19. Znaczenie cierpienia
Słowo Boże:
Nikt
nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół
swoich. (J
15,13)
Jeśli
kto chce. iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze swój
krzyż i niech Mnie naśladuje, (Łk 9,23)
Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę. Jam
zwyciężył świat. (J
16,33)
W naszym życiu: - częste rozważanie zbawczej miłości Chrystusa
Cierpienie - które jest udziałem każdego człowieka
- w życiu chrześcijanina nabiera głębokiego sensu i znaczenia, gdy jak u
Chrystusa jest złączone z miłością Boga i ludzi. Miłość sprowadziła Chrystusa
na ziemię i zaprowadziła Go aż na krzyż. „Dobrowolnie wydając się na mękę”
(por. II Modl. Eucharystyczna) Chrystus powiedział: „Niech świat się dowie, że
Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał” (J 14,31) oraz „Nikt nie
ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J
15,13). Podejmując codziennie swój własny krzyż, idziemy za Chrystusem śladami
Jego miłości.
Cierpienie samo w sobie nie jest dobrem, ale może
być narzędziem Bożej Opatrzności i przyczyniać się do powstania nowych
wartości. To co wartościowe na świecie rodzi się przez pracę, trud, ofiarę,
cierpienie. Cierpienie jest szansa, okazją, którą można wykorzystać (np.
zdobywając w przeciwnościach hart ducha, otwierając się na wyższe wartości,
przeżywając apostolsko swe cierpienie).
Niestety, szansę tę można i zmarnować!
Jan Paweł II:
Postępowanie Jezusa i Jego Słowa, Jego czyny i Jego
nakazy stanowią moralną regułę życia chrześcijańskiego. Czyny te bowiem, a
zwłaszcza Jego męka i śmierć na krzyżu, są żywym objawieniem Jego miłości do
Ojca i do ludzi. Jezus żąda, by te właśnie miłość naśladowali ci, którzy idą za Nim. Jest to „nowe”
przykazanie: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak
jak ja was umiłowałem” (J 13,34).
Owo
„jak" wyznacza także miarę, jaką Jezus miłował i jaką winni się wzajemnie
miłować Jego uczniowie... Jezus mówi dalej o ofierze z życia złożonej na krzyżu
jako o świadectwie miłości „do końca”
(J 13,1).
Wzywając
młodzieńca, by szedł za Nim droga doskonałości, Jezus żąda od niego, by
doskonale wypełnił przykazanie miłości, „Jego” przykazanie: by włączył się w
Jego doświadczenie całkowitego daru z siebie, by naśladował i sam przeżył
miłość „dobrego Nauczyciela” - Tego, który umiłował „do końca”. Jezus żąda tego
od każdego człowieka, który chce iść za Nim: „Jeśli kto chce pójść za Mną,
niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”
(Mt 16,24). (Veritatis
Splendor, 20)
Jeżeli jest Miłość, jeżeli Bóg jest Miłością, to w takim razie człowiek, można powiedzieć, zawsze jest górą, nigdy nie jest przegrany, zawsze znajduje odniesienie do tego, co jest dobrem; zło nie ma ostatecznej mocy nad człowiekiem, nie jest zwycięstwem. (Watykan 2.10.1985 - Audiencja Generalna)
Sobór
Watykański II ukazał w Chrystusie,
Nowym Człowieku, w Jego Krzyżu i (...) Zmartwychwstaniu jedyną odpowiedź na
dramatyczne pytanie człowieka o sens jego cierpienia i śmierci. Odkupienie
otwiera nam wspaniała księgę naszej solidarności z Chrystusem cierpiącym i w
Nim wprowadza nas w tajemnicą naszej solidarności z cierpiącymi braćmi (...).
Cierpienia ludzkie są wspólnym dziedzictwem wszystkich: każdy może wnieść swój
osobisty wkład do Odkupienia, które aczkolwiek dokonało się raz na zawsze,
potrzebuje tego tajemniczego dopełnienia ofiarą dźwigania tak wielkiego
ciężaru, w którym jest zło i boi ludzkości - „W moim ciele dopełniam braki
udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Koi 24). (Watykan 23.12.1982 - Do
Kolegium Kardynalskiego)
Człowiek (...) w cierpieniu staje
się całkowicie nowym człowiekiem. Znajduje jakby nową miarę całego swego życia
i powołania. Odkrycie to jest szczególnym potwierdzeniem wielkości duchowej,
która w człowieku całkiem niewspółmiernie przerasta ciało. Wówczas, gdy to
ciało jest głęboko chore, całkowicie niesprawne, a człowiek jakby niezdolny do
życia i do działania - owa wewnętrzna dojrzałość i wielkość duchowa tym
bardziej jeszcze się uwydatnia, stanowiąc przejmującą lekcję dla ludzi zdrowych
i normalnych. (Salvifici Doloris n. 26)
Ewangelia cierpienia oznacza nie tylko
obecność cierpienia w Ewangelii, jako jednego z tematów Dobrej Nowiny. Oznacza
ona za razem objawienie zbawczej mocy i zbawczego
sensu cierpienia w mesjańskim posłannictwie Chrystusa, z kolei zaś w
posłannictwie i powołaniu Kościoła (...).
Otuchy dodaje ewangeliczna i historyczna prawda, że przy
boku Chrystusa pierwsze i uprzywilejowane miejsce zajmuje Jego Najświętsza
Matka, która całym życiem złożyła godne naśladowania świadectwo tej szczególnej
Ewangelii cierpienia. (Salvifici Doloris 25)
...Cierpienie
na to jest dane człowiekowi, ażeby Bóg (...) mógł w życiu ludzkim zwyciężać. On
sam, ten Bóg, który stał się człowiekiem i umarł na krzyżu, i zwyciężył przez
krzyż, zwycięża również przez każdy ludzki krzyż. (...) Życzę wam, ażeby za
cenę waszego cierpienia Bóg zwyciężył w innych, bo my wszyscy jesteśmy
połączeni tajemnicą Świętych Obcowania. Modlitwa i ofiara jednych służy innym,
i dlatego wasze cierpienie nie jest tylko cierpieniem, ale jest także
apostolstwem. Apostolstwo pomaga zwyciężyć w ludziach, w świecie. (Katowice 20.06.1983)
Spojrzenie na siebie w prawdzie: - pamiętając, że krzyż jest także znakiem miłości Jezusa
1.
Czy
w cierpieniu staram się naśladować Jezusa w Jego miłości pamiętając, że tylko
miłość nadaje sens i wartość cierpieniu i życiu?
2.
Czy
moje cierpienie zawsze łączę z cierpieniami Chrystusa, aby w Nim zostało
uświęcone?
3.
Co
robię dla pogłębienia mojego chrześcijańskiego stosunku do cierpienia?
4.
Czy
dbam o to, by swego cierpienia nie marnować - by przeżywać je w duchu
apostolstwa - z miłości ku Bogu i ludziom?
5.
Czy
widzę w cierpieniu pewną szansę - okazję do powstania nowych, pozytywnych
wartości - czy tej szansy nie marnuję?
6. Czy pamiętam o tym, że nie tylko ja cierpię, że cierpienie jest nieodłączne od naszego życia na ziemi, że wszystko co wartościowe wymaga trudu i wyrzeczenia?
Chwila modlitwy:
Matko Bolesna, uproś nam męstwo w cierpieniu.
|